Różnice terminologiczne (znaczeniowe), które pojawiają się w różnych wersjach językowych aktów prawa UE wymuszają szersze spojrzenie na problematykę objętą zakresem analizowanej w danym przypadku regulacji prawnej. Niewystarczające jest bowiem poprzestanie na analizie jednej tylko wersji językowej. Dlatego też problematyka odczytywania aktów prawa UE nie powinna być obojętna zarówno dla doradców zapewniających zgodność regulacyjną, jak i samych adresatów norm prawnych.
W niniejszym wpisie za przykład posłużą przepisy odnoszące się do obrotu instrumentami finansowymi.
W procesie stosowania prawa UE niewystarczające jest poprzestanie na jednej (np. polskiej) wersji językowej danego aktu prawnego. Zamiast tego należy prześledzić także inne wersje językowe, a w razie nieścisłości (różnic znaczeniowych) przyjąć za wiążącą tą wersję, która w sposób najpełniejszy odzwierciedla cel danej regulacji. Równa moc wiążąca wszystkich wersji językowych aktów prawa UE była wielokrotnie potwierdzana w wyrokach Trybunału Sprawiedliwości (zob. wyr. TSUE z dnia 6 października 1982 r. w sprawie 283/81 Srl CILFIT i Lanificio di Gavardo SpA v. Ministero della Sanità oraz wyr. TSUE z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie C-144/10 Berliner Verkehrsbetriebe (BVG), Anstalt des öffentlichen Rechts przeciwko JPMorgan Chase Bank NA, Frankfurt Branch).
Nieścisłości terminologiczne (znaczeniowe) pojawiają się chociażby w przepisach regulujących obrót instrumentami finansowymi i to w zakresie fundamentalnych pojęć. Słowem wstępu należy tylko wskazać, że transakcje mające za przedmiot instrumenty finansowe mogą być zawierane na rynku regulowanym, w alternatywnym systemie obrotu (ASO), na zorganizowanej platformie obrotu (OTF) – łącznie stanowiących „system obrotu instrumentami finansowymi” albo mogą być transakcjami zawieranymi poza tym systemem (transakcje OTC; over-the-counter).
Istotne znaczenie ma ustalenie czy dany przepis odnosi się do transakcji w systemie obrotu, czy do transakcji OTC. Niektóre regulacje odnoszą się bowiem wprost do transakcji zawieranych OTC, inne zaś do transakcji zawieranych w systemie obrotu instrumentami finansowymi (rynek regulowany, ASO, OTF). Błędy w zakresie wyżej wskazanych pojęć mogą prowadzić zatem do ustalenia niewłaściwego zakresu zastosowania danej normy. I tak, polska wersja językowa dyrektywy 2014/65/UE utożsamia termin OTC z obrotem poza rynkiem regulowanym. Oznacza to, że polska wersja językowa tego aktu prawnego z pojęciem OTC utożsamia nie tylko transakcje indywidualnie negocjowane przez strony (poza systemem transakcyjnym; over-the-counter), ale także transakcje zawierane w ASO i OTF. Transakcje zawierane OTC są jednak transakcjami zawieranymi poza systemem obrotu w rozumieniu art. 3 pkt 9a u.o.i.f., a więc poza rynkiem regulowanym, ASO i OTF.
