Umowa spółki komandytowej zawierana jest w formie aktu notarialnego. Powstaje zatem pytanie, w jakiej formie należy podjąć uchwałę o jej rozwiązaniu. Kwestia ta bowiem nie została wprost uregulowana w przepisach prawa i z tego względu może budzić pewne zakłopotanie. W niniejszym wpisie przybliżam tę problematykę i wskazuję, dlaczego dla uchwały o rozwiązaniu spółki komandytowej wystarczająca jest zwykła forma pisemna.
Uchwała wspólników jako przyczyna rozwiązania spółki komandytowej
Przepisy dotyczące spółki komandytowej nie regulują w sposób szczególny przyczyn jej rozwiązania (za wyjątkiem art. 124 k.s.h.). Sięgnąć należy zatem do art. 103 § 1 k.s.h.[1], który nakazuje w takiej sytuacji odpowiednio stosować przepisy o spółce jawnej. Jedną z przyczyn rozwiązania spółki jawnej jest jednomyślna uchwała wszystkich wspólników (art. 58 § 1 pkt 2 k.s.h.). Nie ulega zatem wątpliwości, że podjęcie jednomyślnej uchwały przez wspólników spółki komandytowej powoduje rozwiązanie takiej spółki.
Zwykła forma pisemna uchwały o rozwiązaniu spółki komandytowej
Przywołany wyżej art. 58 k.s.h., nie stwarza, za wyjątkiem umowy zawartej przy wykorzystaniu wzorca (§ 2), szczególnego wymogu co do formy dla uchwały o rozwiązaniu spółki. Może to być zatem zwykła forma pisemna. Tym samym uchwała o rozwiązaniu spółki komandytowej również może zostać podjęta w zwykłej formie pisemnej (art. 58 § 1 pkt 2 w zw. z art. 103 § 1 k.s.h.).
Należy zauważyć, że tam, gdzie prawodawca chce przewidzieć szczególną formę podjęcia uchwały, wyraźnie stwierdza tę okoliczność. Jest tak chociażby w przypadku uchwały o rozwiązaniu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Zgodnie z art. 270 pkt 2 k.s.h. przyczyną rozwiązania spółki jest m.in. uchwała wspólników stwierdzona protokołem sporządzonym przez notariusza. W odniesieniu do uchwały o rozwiązaniu spółki komandytowej żadna szczególna forma nie została w podobny sposób wyeksponowana przez prawodawcę. Potwierdza to, że uchwała o rozwiązaniu spółki komandytowej może zostać podjęta w zwykłej formie pisemnej. Gdyby bowiem prawodawca zmierzał do takiego stanu, okoliczność tę wyraziłby wprost w przepisie ustawy, podobnie jak uczynił to w przypadku uchwał dotyczących spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
Wskazać także należy, że poszukiwanie rozstrzygnięcia w przepisach kodeksu cywilnego o formach czynności prawnych, w szczególności art. 77 § 3 k.c., nie jest właściwe. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli umowa została zawarta w innej formie szczególnej, jej rozwiązanie za zgodą obu stron wymaga zachowania takiej formy, jaką ustawa lub strony przewidziały w celu jej zawarcia; natomiast odstąpienie od umowy albo jej wypowiedzenie powinno być stwierdzone pismem. Gdyby przyjąć, że art. 77 § 3 k.c. znajdzie zastosowanie do uchwały o rozwiązaniu spółki komandytowej, wówczas uchwała ta powinna zostać podjęta w formie aktu notarialnego – byłaby to forma tożsama z formą umowy spółki komandytowej. Należy jednak zwrócić uwagę, że uchwała o rozwiązaniu spółki nie może być utożsamiana z rozwiązaniem umowy w rozumieniu art. 77 § 3 k.c. – nie wywołuje ona skutków rozwiązania umowy, a jedynie inicjuje postępowanie zmierzające do zakończenia istnienia spółki. Po podjęciu takiej uchwały wspólnicy nadal działają na podstawie postanowień umowy spółki (zob. np. art. 70 § 1 w zw. z art. 103 § 1 k.s.h., którego zakres zastosowania może modyfikować umowa spółki – uchwała w przedmiocie powołania likwidatorów będzie w takim przypadku podejmowana na zasadach określonych w umowie). Umowa ta więc w dalszym ciągu stanowi wiążące wspólników źródło obowiązków i uprawnień. Dopiero zakończenie likwidacji i wykreślenie spółki z rejestru przedsiębiorców kończy jej istnienie, a tym samym eliminuje węzeł obligacyjny łączący wspólników.
Podsumowanie
W tym krótkim wpisie przedstawiłem kilka argumentów, które zdają się przesądzać o pisemnej formie uchwały o rozwiązaniu spółki komandytowej. Przede wszystkim wynika to z braku szczególnej regulacji odnoszącej się do uchwał o rozwiązaniu spółki komandytowej. Sięgnąć zatem należy do przepisów określających przyczyny likwidacji spółki jawnej, które żadnego szczególnego wymogu dla takiej uchwały nie przewidują. Milczenie prawodawcy w tym zakresie, w porównaniu do innych przepisów wprost określających formę uchwały o rozwiązaniu spółki, poczytywać należy jako potwierdzenie przedstawionej tezy. I wreszcie, odwołanie się do przepisów kodeksu cywilnego jest całkowicie chybione, jeśli weźmie się pod uwagę skutki uchwały o rozwiązaniu spółki, które nie mają wiele wspólnego z rozwiązaniem samej umowy spółki komandytowej.
#spółkakomandytowa #rozwiązaniespółki
[1] Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1526 z późn. zm.) („k.s.h.”).
