Pod koniec zeszłego roku, 21 grudnia weszły w życie kolejne przepisy Ustawy o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-COV-2, skutkujące zmianami, uwaga, w Prawie telekomunikacyjnym. Nowelizacja zawiera istotne treści dla konsumentów. Cały proces związany jest z wdrażaniem Dyrektywy ustanawiającej Europejski Kodeks Łączności Elektronicznej.
Forma dokumentowa
Jedną z najważniejszych zmian jest wejście w życie art. 561 ustawy z 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2460). Stwarza on możliwość rozwiązania, odstąpienia albo wypowiedzenia umowy zawartej z dostawcą usług w formie dokumentowej, jeśli dostawca wcześniej umożliwił zawarcie umowy w tejże formie. W praktyce jest to istotna zmiana z perspektywy pozycji konsumenta w relacji z operatorem. Konsument będzie mógł bowiem dokonać rozwiązania (odstąpienia, wypowiedzenia) swojej umowy chociażby w formie zdalnej, np. poprzez skorzystanie z poczty elektronicznej.
Konsument poinformowany
Omawiany przepis nakłada na dostawcę usług określony obowiązek informacyjny. Z obowiązkiem tym będziemy mieli do czynienia w sytuacji, gdy abonent faktycznie złoży odpowiednie oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Ustawa stanowi, że należy wówczas zawiadomić konsumenta o otrzymaniu takiej informacji – czy to przez wysłanie SMS-a, czy też przez wykonanie połączenia telefonicznego. Co ciekawe, obowiązek operator musi spełnić niezwłocznie, lecz nie później niż w ciągu jednego tylko dnia roboczego od chwili otrzymania oświadczenia.
Oprócz krótkiego komunikatu, dostawca obowiązany jest też dokonać potwierdzenia przyjęcia oświadczenia na trwałym nośniku, ale w tym przypadku termin jest nieco dłuższy – wynosi 14 dni. Konsument jest więc w pewien sposób zabezpieczony, jego oświadczenie nie może „przepaść”.
Problem rozwiązany?
Dotychczas wiele kontrowersji związanych było z automatycznym przedłużaniem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na czas nieokreślony w przypadku, gdy okres obowiązywania pierwotnej umowy na czas określony ulegał zakończeniu. Regulacja ta pozostała, natomiast każdy dostawca usług ma obecnie obowiązek poinformować abonenta, najpóźniej na 30 dni przed upływem omawianego okresu, o automatycznym przedłużeniu umowy, sposobach jej rozwiązania, a nawet najkorzystniejszych oferowanych przez siebie pakietach taryfowych. O tych, najlepszych, pakietach dostawca będzie musiał zresztą informować tak czy inaczej – co najmniej raz w roku (jeśli oczywiście nie zabraknie odpowiedniej zgody na otrzymywanie informacji marketingowych).
Jak więc widzimy, zapomnieć o kończącym się okresie obowiązywania naszej umowy będzie teraz znacznie, znacznie trudniej.
Zmiana numeru, kontrola pakietu
Innymi jeszcze nowościami, na które warto spojrzeć jest możliwość przeniesienia dotychczasowego numeru przy zmianie dostawcy usługi przez okres nie krótszy niż 1 miesiąc od daty rozwiązania umowy (choć tego akurat prawa abonent może się zrzec), oraz wynikającą ze zmienionego art. 63a możliwość kontroli wykorzystania usług. W praktyce oznacza to, że będziemy mogli zobaczyć jaką część popularnego „pakietu” zużyliśmy, jaka jeszcze nam pozostała oraz jakiej ewentualnie wysokości rachunku możemy się spodziewać. Inna sprawą jest to, że coraz częściej operatorzy oferują po prostu nielimitowany dostęp do wspomnianych usług. Można, wobec tego, zadać sobie pytanie, czy nowelizacja nie będzie w tym zakresie tak naprawdę nieco „spóźniona”.
Zmiana na lepsze
Powyżej przedstawiono najważniejsze zmiany w Prawie telekomunikacyjnym, patrząc na nowelizację z perspektywy konsumenta. Trzeba przyznać, że mowa o poprawce istotnej, faktycznej i potrzebnej. Miejmy nadzieje, że także w praktyce stosowanie przepisów nie dostarczy większych trudności, a zmianę będziemy mogli ocenić jako jednoznacznie pozytywną.
